ÖÐR. GÖR. OSMAN UTKAN

-YENÝ- LOHUSA HATUN

• admin
• 25 Eylül 2025
• Yazar
• 431 Görüntüleme

LOHUSA HATUN

Sesi gibi kendisi de güzel olduðu için “Güzel Hoca” olarak tanýnýrdý. Güzel hoca Ýstanbul’un büyük camilerinden birisinde görev yapýyordu. Ayný zamanda Kur’an hafýzý olan hoca, ahali tarafýndan sevilen ve sayýlan birisiymiþ. Hali hazýrda bekâr olan genç hoca, medreseyi yeni bitirmiþtir. Ýþiyle gücüyle ilgilenir; gelen evlilik tekliflerine de çok sýcak bakmazmýþ.

Ýþ böyleyken günlerden bir gün Güzel Hoca durgunlaþmaya ve dalgýnlaþmaya baþlar. Geceleri uykularý kaçmaya ve hatta gözüne uyku girmemeye baþlar. Artýk gözleri uykusuzluktan çökmüþ ve kýzarmýþtý. Hayat dolu olan Hoca, içine kapanmýþ ve neredeyse dünyayla baðýný kesmiþti. Derin düþüncelere dalýp giden hocanýn hali çevresindekileri kaygýlandýrmaya baþlamýþtý.

Özellikle annesi, can paresi oðlunun haline epeyce üzülüyormuþ. Kadýncaðýz ne kadar ýsrar etse de oðlu hiçbir þey söylemiyormuþ. Ama anne yüreði iþte, günbegün eriyip giden oðlunun haline dayanamýyor ve ne olup bittiðini öðrenmek istiyormuþ. Nihayetinde ne etmiþ ne yapmýþ oðlunu konuþturmuþ.

Hoca, padiþahýn kýzýný rüyasýnda gördüðünü ve ona âþýk olduðunu söylemiþ. Ayný þekilde padiþahýn kýzýnýn da rüyasýnda kendisini gördüðünü ve kendisine âþýk olduðunu söylemiþ. Yani Güzel Hoca ve Padiþahýn kýzý birbirlerini rüyada görüp âþýk olmuþlardýr.

Hocanýn annesi durum umutsuz dahi olsa padiþaha gidip durumu anlatýp kýzý istemeye karar verir. Ucunda ölüm bile olsa bunu yapacaktý. Çünkü oðlunun her giden gün gözlerinin önünde erimesine müsaade edemezdi.

Yaþlý kadýn padiþahýn sarayýna gider. Kapýdaki askerlere, çok önemli bir mesele olduðunu ve padiþah ile görüþmek istediðini söyleyerek orada beklemeye baþlar. Birkaç saat sonra padiþah görüþmeyi kabul ederek kadýný çaðýrtýr. Kadýn huzura çýkýnca padiþah, yaþlý kadýndan ne istediðini sorar. Kadýn da  “Padiþahým beni öldürseniz bile ben bir þey anlatmak istiyorum.” der ve olan biteni anlatýr. Konuþmasýnýn sonunda da padiþahýn kýzýný, Allah’ýn emri, peygamberimizin kavli ile kendi oðluna ister.

Söylenenler üzerine öfkelenen padiþah “Nasýl olur böyle bir þey!” diyerek kadýna “Koskoca padiþahtan nasýl kýz istersin!”  diyerek bunun imkânsýz olduðunu söyler. Ancak bir taraftan da anlatýlan hadiseye sevinir. Çünkü padiþahýn kýzý da kaç zamandýr yemeden içmeden kesilmiþ ve gittikçe sararýp solmuþtur. Padiþah bu vesile ile kýzýndaki bu halin sebebini de öðrenmiþtir.

Hocanýn annesi padiþaha yalvarýp yakarmýþ. Konuþurken gözyaþlarý dökmüþ. Padiþah da kadýna kayýtsýz kalamayarak, olmasý gerçekleþmesi mümkün olmayan bir þartla “tamam!” demiþ. Bu þarta göre dokuz katýr yükü altýn getirirlerse, kýzýný vereceðine söz vermiþ.

Yaþlý kadýn saraydan çýkarak oðluna olanlarý anlatmýþ ve imkânsýz olan þartý da söyleyerek “Oðlum bu sevdadan vazgeç! Bu iþ olmaz!” demiþ.  Uzun zamandýr gülmeyen Güzel Hoca, þartý duyunca yüzüne bir anda gülümseme gelmiþ. “O iþ kolay!” diyerek caminin bahçesine gitmiþ. Cami bahçesinden, padiþahýn istediði altýn kadar topraðý çuvallara doldurmuþ.

Akabindeki gün çuvallarý katýrlara yükleyip sarayýn yolunu tutmuþ. Padiþah sarayýn bahçesinde çuvallarla bekleyen gencin ve annesinin yanýna gelmiþ. Padiþahýn da yaþlý kadýnýn da çuvallar açýlýnca, aðýzlarý açýk kalmýþ. Çuvallarýn hepsi altýnla doluymuþ çünkü. 

Padiþah bir kere söz vermiþti. Sözünden dönmek yakýþmazdý. Güzel Hoca’ya kýzýný verir vermesine ancak “Sen kýzýmý alarak bana evlat acýsý yaþattýn. Sana kýzýmý vereceðim. Ama Allah’tan dileðim odur ki sizin çocuðunuz olmasýn.” diye ah eder. Nitekim gençler evlenirler ve gerçekten çocuklarý olmaz.

Aradan yýllar geçer. Güzel Hoca ve eþi hacca gitmeye karar verip yola çýkarlar. Hac yolunda kadýn rahatsýzlanýr. Medine’ye vardýklarýnda kadýnýn durumu iyiden iyiye kötüleþir. Padiþahýn kýzý olmasý nedeniyle hekimler özel ilgilenirler. Muayenelerin sonucunda kadýnýn hamile olduðu anlaþýlýr. Bunun üzerine tekrardan çift Ýstanbul’a dönmeye karar verir.

Güzel Hoca ve eþi Ýstanbul’a döndüklerinde, bugün türbesinin bulunduðu yerde 1647 yýlýnda, hocanýn eþi beþ aylýk hamile iken vefat eder. Padiþahýn kýzý caminin bahçesine defnedilir. Güzel Hoca her gün aksatmadan eþinin mezarýný ziyaret eder, ona dualar eder ve onun ruhuna hediye edilmek üzere Kur’an okurmuþ.

Takriben dört ay sonra mezardan bebek aðlama seslerinin geldiðini duyar. Durum padiþaha bildirilir. Padiþah mezarý açtýrýr. Mezar açýlýnca kadýnýn cesedinin hiç çürümediðini ve bir bebeðin ondan süt emdiðini görürler. Bebeði oradan alýp mezar kapatýlýr. Sonrasýnda mezar bir türbe haline getirilir.

Çocuk ve Güzel Hoca o günden sonra sarayda yaþamaya baþlar. Bu bebek büyüdüðünde kendisine “Meyyitzade” yani “ölünün oðlu” ya da “ölüden doðan” anlamýnda isim verilir. Meyyitzade Mehmet Efendi, sonraki yýllarda Osmanlý’ya büyük hizmetleri dokunan bir devlet adamý olmuþtur. Onun da mezarý annesinin yaný baþýndadýr.

Bugün Ýstanbul Þiþhane’de bulunan Lohusa Hatun Türbesi’ne çoðunlukla çocuðu olmayan kadýnlar uðramaktadýr. Oraya gidenler Lohusa Hatun’un ruhuna Kur’an okuyup, kendilerine çocuk vermesi için Allah’a dua etmektedir.