MEHMET SÜRMELİ

-YENİ- DÜNYALIK ENDİŞESİ OLANLAR OKUMASIN!!!

• admin
• 26 Aralýk 2025
• Yazar
• 351 Görüntüleme

DÜNYALIK ENDİŞESİ OLANLAR OKUMASIN!!!

Cihad ibadetiyle bu ibadeti yapan kimsenin kazanmış olduğu nitelik arasında büyük bir ilgi vardır. Cihad insana şecaat/yiğitlik, yüreklilik, cesaret, kahramanlık ve şehadet kazandırır. Bu nedenle, denilebilir ki şecaat tüm peygamberlerin temel niteliklerindendir. Allah (c.c.), korkak insanlardan peygamber göndermemiştir. Peygamberlerinin sıfatlarıyla ahlaklanan ümmeti de, peygamberlere varis olan âlimleri de, Hz. Peygamber’e niyabeten ümmeti yöneten hakka Müslüman siyaset adamları da korkak olmamalıdırlar.

En zor şartlarda insanların direncini kırmak ve ölüm endişesiyle onlara korkaklığı öğütlemek, münafıkların ve kâfirlerin davranış biçimi olduğu için Hz. Muhammed (s.), ümmetine şu uyarıyı yapmıştır: “Kim cihad etmez ve cihad etmeyi içinden bile geçirmezse, o kişi münafıklıktan bir şube üzerine ölür.”[1] Çünkü münafıklar, korkak oldukları gibi Müslümanları da korkutarak kendilerine benzetmek isterler.[2] Korkaklık münafıkların iliklerine işlemiştir. Müslümanların aldığı İslâmî eğitime göre; “Allah (c.c.) yolunda bir deve sağımı kadar cihad eden kişiye cennet vacip olur.”[3] Aynı bağlamda Hz. Muhammed (s.a.v), “Allah’ın rızasını kazanmak için çalışıp gayret ederken ayakları tozlanan kimseye cehennem ateşinin haram olacağı; dokunmayacağı”[4] müjdesini vermiştir. Ayrıca insanın, niyetini halis hâle getirmek suretiyle “Allah yolunda yaptığı bir sabah veya akşam yürüyüşü, dünya ve içindeki her şeyden daha hayırlıdır.”[5] buyurmuştur.

Hz. Peygamber’in cesaret timsali olduğunu söyleyen Hz. Ali (r.), savaşlarda korktukları zaman onun arkasına gizlendiklerini ifade etmiştir. Hz. Muhammed (s.), herkes korkar cesaretini kaybederse, dünyaya kötülerin egemen olup hayatın anlamsız hâle geleceğini biliyordu. Bunun için, “İslâm’da, kesintisiz –ruhbaniyet[6] derecesinde- tek uğraşı cihadtır.”[7] demiş, insanlardan korkup çekinmenin kişiyi hayrı ve doğruyu söylemekten men etmemesini şu şekilde açıklamıştır: “İnsanlardan korkmak ve çekinmek, sizden birisini, gördüğü veya bildiği bir hakkı söylemekten engellemesin. Çünkü söylemiş olduğu bu hak sebebiyle ne (belirlenmiş) eceli yaklaştırılır,  ne de rızkı uzaklaştırılır.”[8] Bu rivayetle Peygamber Efendimiz, Müslümanların zaferini engelleyen iki hastalığa; ölüm korkusu ve rızık endişesine dikkat çekmiştir. Cesareti övüp korkaklığı yermesi bakımından şu hadis oldukça önemlidir: “Hz. Peygamber bir defasında sahabilerine, ‘Sizden biriniz kendini küçük düşürmesin.’ deyince arkadaşları da ona ‘Kendimizi nasıl küçük düşürür, alçaltırız?’ sorusunu yöneltmişlerdir. Bunun üzerine Resulullah; “Kişi, Allah için konuşması gereken bir yerde konuşmazsa, Allah Teâlâ ona kıyamet gününde, konuşması gereken yerde konuşmadığının nedenini sorar, o da ‘İnsanlardan korktum.” der, Yüce Allah da o kişiye: En çok korkman gereken ben değil miydim?”[9] buyurur. Hak uğrunda konuşmamanın neticesi, hadisi şerifte hem şahsiyet zaafı hem de kıyamet gününde tüm insanların önünde mahcubiyet olarak tanıtılmıştır.

Hz. Peygamber; “İnsanlar korkak davranır ve her türlü ahlaksızlığa kayıtsız kalırlarsa, içlerinde çok mükemmel insanlar da olsa yine de ilahî cezanın gelebileceğini”[10] belirtmiş ve herkesi şu sözleriyle uyarmıştır: “Bir toplumun içerisinde (aleni olarak) Allah’a isyan içeren davranışlar işlenir ve gücü yeten kimseler de bunlara engel olmazlarsa, Allah (c.c.) umumi bela ve musibetler verir.”[11] Aynı gemide yaşayan insanlar[12] kötülüklere, ahlaksızlıklara, fuhşa, uyuşturucuya, öldürme ve yaralamalara göz yumarlarsa “gemi su alır”[13] ve bela da ortak olarak herkese birden gelir. Bu belalardan kurtulmanın yolu, her Müslüman’ın cesaretini kuşanarak en yakınından başlayıp[14] komşularına doğru açılmak suretiyle İslâm’ın güzelliklerini duyurmalarıdır.[15]

Hz. Muhammed (s.) gibi cesaretli olmak; hakkın ve haklının yanında olmak ve yaşanabilir bir dünyayı kurabilmek için gayret etmektir. Zalimin adresini önemsemeksizin zulme karşı olmak, Muhammedî duruştur. Kimseyi tahrik etmeden ve kargaşaya meydan vermeden, millet olmanın güvenlik alanlarını garantiye almak için insan olmanın sorumluluğunu yerine getirebilmek, gerçek ve bilinçli şecaattir.

​​​​​​​[1] Nesai, Cihad, Had. no: 2, VI, 8.

[2] Konuyla ilgili bkz: Âl-i İmran 2/154, 156, 168.

[3] Nesai, 25, Cihad, Had No: 25, VI, 25, Abdurrezzak, Musannef, no: 9534, V, 253.

[4] Ahmed, Müsned, III, 367; Nesai, Cihad, 25, Had. no: 9, VI, 14.

[5] Abdurrezzak, Musannef, Had. no: 9542, V, 259; Müslim, 33, İmare, 30, Had. no: 1881, II, 1500; Nesai, Cihad, 25, Had. no: 11, VI, 15.

  [6] Burada ruhbanlığa bir övgü yoktur. Cihadın devamlılığı bir benzetmeyle anlatılmıştır. Dille ilgili bir anlatım biçimidir.

[7] Ahmed, Müsned, III, 266.

[8] İbn Mace, Fiten, 20, Had. no: 4007, II, 1328; Ahmed, Müsned, III, 51.

[9] Ahmed, Müsned, IV, 268.

[10] Malik, 56, Kelam, 8, II, 991.

[11] İbn Mace, Fiten, Had. no: 4009, II, 1329.

  [12] Aynı gemi örneği Müslümanları bozuk ve kaptanlarının kendileri olmadıkları gemilere razı olmaları anlamına gelmez. Müslümandan istenen gemiye sahip olmaları, dümeni ellerine almaları ve hain saldırısından kendi gemilerini kurtarıp gemiyle ilgili kuralları da kendilerinin koymalarıdır.

[13] Ahmed, Müsned, IV, 268.

[14] Şuara 26/214.

[15] İbn Kesir, Camiu’l-Mesanid, Daru’l-Fikr, Beyrut trsz, I, 36.

MEHMET SÜRMELİ